Dworzec kolejowy Wrocław Główny
Dworzec kolejowy Wrocław Główny jest jednym z największych dworców w Polsce. Według starego podziału kategorii dworców zalicza się do kategorii A (roczna odprawa powyżej 2 mln osób), a wedługo nowego, obowiązujacego od 2015 r., do kategorii premium (obsługuje ruch międzynarodowy, międzywojewódzki i regionalny, jest ważnym węzłem komunikacyjnym i oferuje szeroki zakres usług komercyjnych). Zdaniem wielu jest także jednym z najpiękniejszych.
Budynek dworca w obecnej lokalizacji powstał w latach 1855-1857, a jego projektantem był Wilhelm Grapow. Pierwszy dworzec miał tylko jeden peron osłonięty oszkloną halą peronową, a budynek dworca był utrzymany w stylu angielskiego neogotyku i znajdowały się w nim poczekalnie, restauracja, biura i mieszkania dyrektora kolei oraz zawiadowców. Okolice, w których znajdował się dworzec, były wówczas niezabudowane, więc potrzebne były zmiany układu komunikacyjnego, by zapewnić dojazd do obiektu.
W latach 80. XIX wieku, wobec rosnącego zapotrzebowania na transport kolejowy, pojawiły się plany przebudowy dworca. Rozbudowa została przeprowadzona w latach 1899-1904 i łączyła elementy historyzmu i secesji. Zbudowano pięć nowych peronów, z których cztery nakryto halą peronową. Wcześniejsza hala peronowa została przekształcona w hall rozrządowy. W 1903 r. doszło do powodzi w mieście, lecz nie wpłynęła ona w istotny sposób na przebudowę dworca.
W czasie wojny dworzec nie uległ poważnym zniszczeniom. Pod dworcem powstały wtedy schrony, które w późniejszych latach były miejscem prowadzenia drobnego handlu. Kolejna przebudowa nastąpiła w 1960 r. Zmodyfikowano wówczas elewację i usunięto część ozdób. W 1967 r. na dworcu nastąpił tragiczny wypadek – aktor Zbigniew Cybulski próbował wskoczyć do jadącego pociągu, lecz mu się tu nie udało, odniósł ciężkie obrażenia i zmarł w szpitalu. Obecnie na peronie znajduje się tablica poświęcona jego pamięci.
Kolejny remont przeprowadzono na przełomie lat 80. i 90. W latach 2008-2009 w podziemiach dworca były prowadzone prace badawcze, które położyły kres legendom miejskim o podziemnym szpitalu, a nawet o ukrytych skarbach. Następny remont odbył się w latach 2010-2012 – przed Euro 2012. Przywrócono wówczas oryginalny wygląd niektórym zabytkowym elementom. Zmieniono też kolor elewacji – z białej (przybrudzonej) na pomarańczową. W miejscu dawnych schronów stworzono parking. Po remoncie, wskutek opóźnień organizacji najmu, powierzchnie handlowe i gastronomiczne przez dłuższy czas stały puste. Jednak odkąd w PKP S.A. powstał dział zajmujący się obsługą inwestorów, pozyskiwanie najemców stało się łatwiejsze.